Τρέχεις! Δεν ξέρεις γιατί, δεν ξέρεις τι προσπαθείς να αποφύγεις απλά τρέχεις! Δυο μάτια είναι καρφωμένα πάνω και σε ωθούν να τρέξεις όλο κι πιο γρήγορα και ξάφνου τα μάτια αυτά παίρνουν την μορφή της αβύσσου, σε ρουφάνε μέσα στο ολέθριο τους τίποτα. Αρχίζει να βρέχει, οι σταγόνες πέφτουν πάνω σου και σε χτυπάνε, γίνονται ένα με τα δάκρυα σου και εσύ παρακαλάς να βρέξει πιο δυνατά, να καλυφθούν τα δάκρυα από τις σταγόνες της βροχής να μην ξεχωρίζουν! Και τρέχεις όλο κι πιο γρήγορα, ξέχασες γιατί τρέχεις απλά αφέθηκες στη δύναμη της συνήθειας. Ξάφνου σηκώνεις το κεφάλι σου, βλέπεις τον ουρανό, η βροχή την οποία ικέτευες να μην σταματήσει επιτέλεσε το έργο της, τα δάκρυα σου προβάλλουν υπό το αμυδρό φως του ήλιου. Δεν μπορείς να κρυφτείς πια ούτε και να τρέξεις!
"Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι? "
"Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι? "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου