Untitled...

Θαρρείς πως σου έκρυψαν τον ουρανό που κοίταζες, τη θάλασσα που σε ταξίδευε. Σταμάτησε η μουσική να ηχεί στ' αυτιά σου. Έχτισες τη δικιά σου φυλακή, αποκομμένος από τη ζωή. Μα όχι , κανένας ποτέ δεν έκρυψε τον ήλιο που κοιτούσες, τα αστέρια που θαύμασες.  Όλα   ήταν και είναι εκεί , αρκεί να υψώσεις τα μάτια σου. Δεν υπάρχει αυτό που λέμε νόημα ζωής, υπάρχουν όμως τα συναισθήματά μας, τα οποία δεν αρκεί παρά να τα κοιτάξεις όπως τον ουρανό που ξαφνικά πίστεψες πως χάθηκε. Μη φοβάσαι τον θάνατο, να φοβάσαι το πέρας των άδειων συναισθηματικά χρόνων. Μη φοβάσαι να κλάψεις, να πληγωθείς, να πονέσεις όπως και να χαρείς , να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Ο ουρανός είναι εκεί πάνω και δεν αρκεί παρά να τον κοιτάξεις, έτσι και τα αισθήματά σου. Μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να το κάνεις, δεν υπάρχει. Κάθε λεπτό είναι μια καλή ευκαιρία για να βγεις έξω στους δρόμους, που διψάνε για ζωή! 

"-Ευτυχία είναι να γελάς όντας ο εαυτός σου. Δυστυχία είναι να κλαις όντας ο εαυτός σου. Ζωή είναι και τα δυο.-Κι αν δεν είμαι ο εαυτός μου? -Τότε γελάς και κλαις με τα μάτια κάποιου άλλου."

Ερωτήσεις...

Πόσα είσαι έτοιμος να κάνεις για αυτό που θέλεις? Πόσες φορές είσαι έτοιμος να ξεπεράσεις τον εαυτό σου? Γιατί πρέπει να τον ξεπεράσεις. Εισαι έτοιμος να ακολούθησεις αυτό που αισθάνεσαι και να φτάσεις τον εαυτό σου στα άκρα για τα αισθήματά σου ή θα δειλιάσεις και θα αφεθείς στους φόβους σου, οι οποίοι σε νικάνε μέχρι τώρα. Γιατί αυτό συμβαίνει, εσύ ονειρεύεσαι αλλά παραδίδεσαι στους φόβους σου. Για να υπάρξεις όμως στα όνειρά σου πρέπει να γεννήσεις έναν άλλον εαυτό, που δεν δειλιάζει δεν φοβάται και ακολουθάει αυτά που αισθάνεται. Εξάλλου πως θα μάθεις πόσο πολύ θες κάτι αν δεν μάθεις μέχρι που είσαι πρόθυμος να φτάσεις τον εαυτό σου?

"όλοι για ένα όνειρο ζήσανε, πόσοι όμως πεθάνανε γι αυτό? "

Σπηλια...

Φόβος.. προς την αγάπη, την αλήθεια, τα αισθήματα τη ζωή... Τίποτα χειρότερο από έναν άνθρωπο που φοβάται να ζήσει Και τι κάνεις όταν φοβάσαι να ζήσεις? Ονειρεύεσαι! Κάθε μέρα και από ένα άλλο όνειρο. Βάζεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτά πρωταγωνιστή και είσαι χαρούμενος μέσα σε έναν ουτοπικό κόσμο. Δεν βρίσκεις λόγο να τα διεκδικήσεις, εγκλωβίζεσαι μέσα σε αυτά. Και κάθε μέρα φτιάχνεις ένα νέο όνειρο για να είσαι "χαρούμενος" και ζεις από το θανάτο τους. Σε πιάνει ρίγος όταν έρχεται η ώρα να βγεις από αυτόν τον κόσμο γιατί εκεί νιώθεις ευτυχισμένος. Είναι σα να είσαι παγιδευμένος σε μια σκοτεινή σπηλιά που διαρκώς στενεύει και πνίγεσαι όλο και περισσότερο. Και εκεί που δε φαίνεται τίποτα παρά σκοτάδι, ξαφνικά βλέπεις ένα φως. Και εκεί τι κάνεις? Τρέχεις να το προλάβεις πριν πνίγεις από αυτή τη στενή σπηλιά, τρέχεις να βγεις έξω στον ήλιο εκεί όπου φαίνεται ο ουρανός! Μπορεί να τυφλωθείς αρχικά από το φως αλλά μπορείς και πρέπει να το συνηθίσεις.

"Με ρωτάς τι είναι η ζωή. Η ζωή είναι ένας καθρέφτης. Μόνο πρόσεξε σε αυτόν τον καθρέφτη δε βλέπεις το είδωλο σου, αλλά τα αισθήματα σου!"

Ένα τρένο..

 Είναι απίστευτο του πως μπορείς να συνδυάσεις την ζωή με ένα τρένο...   η μόνη διαφορά είναι ότι εσύ ο ίδιος χτίζεις την διαδρομή... εσύ βάζεις τις στάσεις, εσύ τα δρομολογία.. Όμως θέλει προσοχή, δεν υπάρχει τρένο επιστροφής, όπου ταξίδεψες ταξίδεψες δν υπάρχει γυρισμός, το εισητήριο είναι χωρίς επιστροφή, αλλά ίσως και γι αυτό το ταξίδι να είναι μαγικό, ξέρεις ότι ό,τι βλέπεις δεν θα το ξαναδείς σε κάποια επιστροφή. Οπότε κάθεσαι αναπαυτικά και απολαμβάνεις ένα ταξίδι που εσύ ο ίδιος επιλέγεις. Και καθώς η διαδρομή ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σου μπαίνουν επιβάτες μέσα στο τρένο. Κάποιοι θα μείνουν εως τον τερματικό κάποιοι ήρθαν αλλά έφυγαν, όλοι μαζί όμως απολαμβάνατε αυτή την διαδρομή! Οπότε μην φοβάσαι να χτίσεις τις δικές σου σιδηροδρομικές γραμμές, σήκω πάνω και ξεκίνα προλαβαίνεις. Και σε κάθε στάση να ανοίγεις διάπλατα όλες τις πόρτες για να μπουν μέσα οι επιβάτες, διότι μην ξεχνάς το τρένο έχει ως αυτοσκοπό του να τους εξυπηρητέσει.

"Κάποτε έρχεται ένα τρένο και λες αυτό είναι επιτέλους για μένα.. "