Untitled...

Θαρρείς πως σου έκρυψαν τον ουρανό που κοίταζες, τη θάλασσα που σε ταξίδευε. Σταμάτησε η μουσική να ηχεί στ' αυτιά σου. Έχτισες τη δικιά σου φυλακή, αποκομμένος από τη ζωή. Μα όχι , κανένας ποτέ δεν έκρυψε τον ήλιο που κοιτούσες, τα αστέρια που θαύμασες.  Όλα   ήταν και είναι εκεί , αρκεί να υψώσεις τα μάτια σου. Δεν υπάρχει αυτό που λέμε νόημα ζωής, υπάρχουν όμως τα συναισθήματά μας, τα οποία δεν αρκεί παρά να τα κοιτάξεις όπως τον ουρανό που ξαφνικά πίστεψες πως χάθηκε. Μη φοβάσαι τον θάνατο, να φοβάσαι το πέρας των άδειων συναισθηματικά χρόνων. Μη φοβάσαι να κλάψεις, να πληγωθείς, να πονέσεις όπως και να χαρείς , να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Ο ουρανός είναι εκεί πάνω και δεν αρκεί παρά να τον κοιτάξεις, έτσι και τα αισθήματά σου. Μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να το κάνεις, δεν υπάρχει. Κάθε λεπτό είναι μια καλή ευκαιρία για να βγεις έξω στους δρόμους, που διψάνε για ζωή! 

"-Ευτυχία είναι να γελάς όντας ο εαυτός σου. Δυστυχία είναι να κλαις όντας ο εαυτός σου. Ζωή είναι και τα δυο.-Κι αν δεν είμαι ο εαυτός μου? -Τότε γελάς και κλαις με τα μάτια κάποιου άλλου."