Σκέψεις...

Σκέψεις. Μια μικρή κι όμως τόσο μεγάλη λέξη. Ικανή να αλλάξει τα πάντα, ακόμη και να μετατρέψει την σαθρή εποχή που ζούμε σε κάτι αξιόλογο, αν και μόνο αν (χρήση μαθηματικού όρου) τις μετατρέψεις σε πράξεις έστω κι ένα κομμάτι εξ αυτών. Είμαστε προϊόντα των σκέψεών μας, αυτές αποτελούν το κερί σε μια σκοτεινή σπηλιά, ονόμασε την ζωή  , την οποία προσπαθούμε να φωτίσουμε. Τι γίνεται όμως όταν οι σκέψεις είναι τόσες πολλές που σου πνίγουν το κεφάλι? Όταν το μόνο που κάνεις είναι να σκέφτεσαι και να αναλύεις τα γεγονότα? Νιώθεις μια θηλιά στο λαιμό σου, ικανή να σε πνίξει, θες να φωνάξεις κι όμως δε σταματάς να σκέφτεσαι. Έτσι έμαθες κι έτσι συνεχίζεις να πορεύεσαι, όμως χάνεις την αξία της σκέψης και στο τέλος ξεχνάς το σημαντικότερο κομμάτι αυτό της μετατροπής τους σε πράξεις. Σίγουρα το πιο δύσκολο αλλά είναι το μόνο που έχει σημασία, ,οι σκέψεις δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από φαντάσματα του εαυτού μας. Κάποια κακώς υπάρχουν κάποια καλώς αλλά μόνο αυτά που αγγίζουμε, δηλαδή υπάρχουν, έχουν σημασία. Απέβαλλε λοιπόν τις αναρίθμητες σκέψεις που σου ταλανίζουν το κεφάλι, κράτα μόνο αυτές που έχουν σημασία κι μπορούν να βοηθήσουν εσένα και κυρίως τους άλλους για ένα καλύτερο αύριο όλες οι άλλες είναι απλά φαντάσματα και να θυμάσαι, πως φαντάσματα δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα!

" Οι σκέψεις με πνίγουν, μου κρύβουν τη θέα προς τον ουρανό εκεί όπου βρίσκονται τα όνειρα μου!"